27 augustus 2021
Rob Morren (1968-2021)werkte intensief en met veel plezier zo'n achtentwintig jaar op Reinaerde Ateliers de Wijde Doelen. Hij was ook een opvallende verschijning, ook door zijn vriendelijke uitstraling en zijn subtiele gevoel voor humor waarmee hij iedereen voor zich wist te winnen. Rob stapte direct op nieuwe gezichten af die het atelier bezochten en wilde op zijn manier kennismaken.
Rob was zijn hele leven omringd door en woonde met zijn zorgzame zussen waarmee hij op vakantie ging naar Spanje.
Harmonie was zo ongeveer het belangrijkste in zijn leven, en Rob probeerde er altijd voor te zorgen dat zijn omgeving vrij was van spanning en disharmonie. Stemverheffingen van anderen pareerde hij soms met nagebootste kippengeluiden, wat vaak hielp om de boel weer met humor rustig te krijgen. Als je een paar keer hoestte, dan kwam hij naar je toe om een 'pottertje' te brengen.
Maar ook de werkplek van Rob was door hem op een geheel eigenzinnige manier ingericht en voor hem overzichtelijk gemaakt: als een bouwwerk had hij beplakte kistjes en laatjes naast zich opgestapeld met daarin zakjes met krijt, kleine schetsjes, bakjes, een paar tekenklemmen, een houten motorfiets en niet te vergeten een klein apparaatje waaruit hij gekke geluidjes kon laten komen. De waarde van dit alles kan niet onderschat worden. Rob was voortdurend bezig zijn omgeving te ordenen en overzichtelijk te maken. Voor zijn eigen rust en gevoel van welzijn was het belangrijk dat zijn omgeving in harmonie was. Deze behoefte aan ordening zien we ook terug in zijn unieke en eigenzinnige tekenwerk.
Aan het werk van Rob Morren zien we wat een kunstenaar op zijn best kan presteren: een volledig eigen beeldtaal creëren. De vele tekeningen, lino's en schilderijen van Rob zijn onmiddellijk herkenbaar aan de vlakke, decoratieve, maar vooral eigenzinnige stijl. Het onderscheid tussen mannen en vrouwen in zijn voorstellingen maakte hij bijvoorbeeld zichtbaar door bij de vrouwen een kindje in de buik te tekenen. Voor Rob kostte het moeite om diepte of ruimte te zien. Zijn beeldtaal, of beter gezegd 'vocabulaire', bestaat uit een soort 'stramien' van vakjes waarmee hij alles wat hij wil tekenen weet te vertalen. Hij gebruikt daarbij vaak intelligente beeldende oplossingen. Of het nu portretten zijn, bomen, apen, een vijver, een farao, of wat dan ook, Rob wist het te vangen in zijn kenmerkende aanpak van hokjes, vakjes, lettertekens en gekleurde vormen, zoals een glas-in-lood- of mozaïek-kunstenaar zijn voorstellingen samenstelt. Het verbaast dan ook niet dat zijn tekeningen en lino's veel belangstelling genieten zowel in Nederland als in het buitenland. Werk van Rob zit in de collectie van het Outsider Art Museum in Amsterdam, The Museum of Everything in Engeland en vele andere collecties van particulieren en verzamelaars.
Rob is 53 jaar geworden.
